Verslag door Marcel van Beek van Egmond Pier Egmond 2023

Als mijn deurbel om 9 uur rinkelt is een bijzondere dag begonnen. Een dag waarbij in Egmond aan Zee alles draait om 3000 strandfietsers en hun supporters. De gebroeders Kras staan voor de deur en zijn vroeg. Logisch want degene die van ver komen zijn vaak als eerste aanwezig, zo ook in dit geval de beide broers (Bram en Jop) uit Hoorn.

Anderhalf uur heb ik ook wel nodig als voorbereiding tot het startschot. De nieuwe BRC pop-up tent staat snel en onze renners van het team druppelen binnen. De meeste hebben de stuurbordjes al de avond van tevoren in Egmond opgehaald en al op het stuur gemonteerd. Rond half tien is ieder volgens afspraak iedereen van ons team gereed om ceremonieel eerst het item bandenspanning te bespreken en na wat gesis hier en daar te beginnen met het warm fietsen en het verkennen van het strand. Zodra het team vertrokken is richting het strand, gaan Patrick en ikzelf met twee tassen richting het startvak om op tijd aanwezig te zijn bij het oproepen van de renners voor de voorste startrijen en voor de start nog de jassen aan te pakken.

Ward, Job, Frank, Tom, Sebas en Bruno worden opgeroepen voor de voorste startrijen en Jim, Sem en Bram (vergezeld door zijn broer Jop) erachter in het zwarte startvak dat al snel mag aansluiten. Om exact half elf klinkt het startschot van een wedstrijd die zeker niet de mooiste is van het seizoen maar wel veruit de grootste van de wereld qua deelnemers en toeschouwers. Die drukte en aandacht geeft ook altijd het beetje extra spanning bij de renners. Voor ons team is het een soort van “thuiswedstrijd” en met 9 renners aan de start zijn we bijna voltallig aanwezig.

Zodra de renners de eerste bocht aan het eind van de boulevard door zijn, er niemand op de klinkers is beland en de commentator probeert bij te praten hoe ze het strand op rijden, is het voor Patrick en mij tijd om terug te gaan naar het “teamhonk” en de livestream te volgen. Daarop is een vroege aanval van Bram te zien waar helaas niemand op meegaat en Bram logischerwijs de poging staakt. Na 2/3de deel van de heenweg zijn er drie man vooruit met een kleine voorsprong waaronder de uiteindelijke winnaar. Bij het oprijden van de pier gaat hij solo verder en begint daarachter de opsplitsing in kleinere groepen.

De livestream komt qua beeld en commentaar totaal niet overeen dus het is goed kijken naar flarden van de wedstrijd die worden getoond maar we zijn onzeker wie er van goinGDutch in de achtervolgende groep zit. Er wordt geen enkele naam genoemd behalve die van de koploper (Stijn Appel van team Abloc). In die achtervolgende groep zit onze Bruno samen met drie Belgen, de Frans kampioen en de Nederlanders Pascal Eenkhoorn, Jasper Ockeloen, Tibor Zwaan en Ivar Slik. Tot de strandafgang bij Castricum horen we dat Stijn als koploper de voorspong op de negen achtervolgers stabiliseert en dat geldt ook zodra hij bij Castricum weer het strand opkomt voor de finale. Van de beelden op de livestream moeten we het niet hebben want die laten telkens andere groepen zien zonder kloppend commentaar.

Voor Bruno en “Unbound-winnaar” Ivar hebben de strobalen op de strandopgang Castricum wat roet in het eten gegooid want door daar voorzichtig te zijn geweest komen ze op een klein gaatje samen het strand op. Beide nog steeds op voldoende voorsprong binnen de top-10 maar niet meer meestrijdend voor plek 2 achter Stijn Appel die terug op de boulevard voldoende voorspong heeft behouden voor de winst. De beide Belgen winnen daarachter de sprint voor plek 2 en 3 en Bruno finisht knap op plek 9 net voor Ivar.

Alle goinGDutch renners finishen kort erachter met Frank op plek 26, Ward op 33, Bram op 39, Sebas en Job met dezelfde tijd op 42 en 43, Tom op 51. Ondanks een val bij het windsurfpad eindigt Sem op een knappe plek 53 en Jim sluit de het GD-rijtje af op plek 77 en exact 4 minuten achter de Bruno. Ondanks dat iedere renner voor zijn eindtijd erg afhankelijk is van de samenwerking in de groep waarin hij terecht komt zit het hele team binnen exact 4 minuten. Iedere goinGDutch strijder mag zeker tevreden zijn met de klassering en ik ben zelf vooral blij dat niemand uit ons team slachtoffer is geworden van materiaalpech. Bij ons eigen “teamhonk” spuiten we de fietsen schoon en we sluiten af met warme chocolademelk met slagroom en Kwaremont bier met het juiste alcoholpercentage 😉 … Op naar de volgende race, op naar de langste en mooiste van het seizoen, op naar Renesse!